Gdzie zobaczyć nagie zdjęcia bez cenzury Kaia Kanepi za darmo?
—> PRZEJDŹ DO PORTALU I OGLĄDAJ DARMOWE ZDJĘCIA NAGICH KOBIET <—
Kaia Kanepi (ur. 10 czerwca 1985 w Haapsalu) to estońska tenisistka.
Kaia Kanepi, która zaczęła grać w tenisa w wieku ośmiu lat, czerpie korzyści przede wszystkim ze swojej potężnej gry podstawowej. Ich preferowanym terenem jest kort ceglany. Jako juniorka zdobyła sześć indywidualnych tytułów na torze ITF Women’s Circuit. Była numerem jeden na świecie przed przejściem do życia zawodowego w 2000 roku.
Na French Open 2006 Kanepi po raz pierwszy znalazł się na głównym polu turnieju wielkoszlemowego i natychmiast przeszedł do drugiej rundy. W tym samym roku dotarła w Hasselt z kwalifikacji i jako pierwsza tenisistka w Estonii w historii finału turnieju WTA, w którym musiała przyznać się do pokonania Kim Clijsters w trzech setach.
Kolejny skok w wynikach nastąpił w 2008 roku, kiedy po raz pierwszy awansowała do ćwierćfinału turnieju wielkoszlemowego we French Open, gdzie odniosła swój pierwszy z łącznie jedenastu sukcesów przeciwko 10 najlepszym graczom dzięki zwycięstwu nad Anna Tschakwetadze. W tym samym roku dotarła do swojego drugiego finału WTA w Tokio, gdzie została pokonana przez Caroline Wozniacki. W 2008 roku została wybrana Sportowcem Roku w swojej estońskiej ojczyźnie. Pomimo sporadycznie dobrych wyników, Kanepi miała trudności z konsekwentnym wykorzystywaniem swojego potencjału wydajnościowego. Po mieszanym sezonie 2009 ponownie zwróciła na siebie uwagę w 2010 roku, kiedy wyszła z kwalifikacji i nie przegrywając seta w ćwierćfinale Wimbledonu, gdzie przegrała w zaciętym meczu z Petrą Kvitovą. Nieco później, w swojej trzeciej próbie, wygrała swój pierwszy tytuł WTA w Palermo w finale z Flavia Pennetta, czyniąc ją pierwszą kobietą, która wygrała turniej WTA. Na kolejnym US Open potwierdziła swój wzrost, wskakując do rundy ostatniej ósemki.
Ale nawet w 2011 roku Kanepi nie zdołał dorównać dobrym wynikom z poprzedniego sezonu, również z powodu drobnych kontuzji, i spadł do światowych rankingów. Dopiero pod koniec roku wróciłem do finału Pucharu Kremla w Moskwie, ale tam przegrałem z Dominiką Cibulkovą. Kanepi zachowała dobrą formę w kolejnej przerwie sezonu i zdobyła swój drugi indywidualny tytuł w Brisbane w styczniu 2012 roku, a następnie triumfowała w Oeiras przeciwko Carli Suárez Navarro i zajęła drugie miejsce w ćwierćfinale French Open w maju. Z powodu kontuzji ścięgna Achillesa musiała odwołać udział w Wimbledonie i Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Londynie. Swoją najwyższą pozycję w światowych rankingach osiągnęła jednak w sierpniu z numerem 15, a po powrocie na trasę we wrześniu od razu dotarła do finału w Seulu, ale nie miała tam szans z Caroline Wozniacki.
W 2013 roku mogła wrócić na trasę WTA dopiero w kwietniu z powodu uporczywych problemów ze ścięgnem Achillesa. Niemniej jednak, po wygraniu dwóch zdań z Peng Shuai, udało jej się zdobyć czwarty i jak dotąd ostatni tytuł WTA w Brukseli, a następnie kolejny ćwierćfinał na Wimbledonie. W ciągu następnych trzech lat Estończyk, nękany zapaleniem powięzi podeszwowej obu stóp i przewlekłą chorobą wywołaną gorączką gruczołową, stale spadał w światowych rankingach, a nawet zakończył sezon 2016 poza pierwszą 300.
Po powrocie na trasę ITF w czerwcu 2017 roku po rocznej przerwie na kontuzje, dotarła do ćwierćfinału jako eliminatorka US Open. W następnym sezonie ponownie zaskoczyła w Nowym Jorku, kiedy wyeliminowała numer jeden na świecie Simonę Halep w dwóch setach w pierwszej rundzie, zanim przegrała z Sereną Williams w czwartej rundzie. Na French Open 2019 po raz ostatni była w drugim tygodniu turnieju wielkoszlemowego. Nie będąc już w stanie grać w pełnym kalendarzu turniejowym, zakończyła sezon tuż poza pierwszą setką.
Dla estońskiej drużyny Fed Cup od 2000 roku rozegrała 56 meczów, z których wygrała 41 (podwójny bilans: 13:4).