Gdzie zobaczyć nagie zdjęcia bez cenzury za darmo?
—> PRZEJDŹ DO PORTALU I OGLĄDAJ DARMOWE ZDJĘCIA NAGICH KOBIET <—
Krystyna Jolanta Janda (ur. 18 grudnia 1952) to polska aktorka filmowa i teatralna najbardziej znana na całym świecie z głównych ról w kilku filmach polskiego reżysera Andrzeja Wajdy, w tym Człowieka z marmuru (Człowiek z marmuru, 1976) i Człowieka z żelaza (Człowiek z żelaza, 1981).
W 1981 roku Janda zagrała w nagrodzonym Oscarem filmie Mephisto. W 1982 roku zagrała główną rolę w filmie Ryszarda Bugajskiego Przesłuchanie, którego premiera odbyła się siedem lat później, w 1989 roku, po upadku komunizmu. Pomimo późnej premiery filmu, zdobyła międzynarodowe uznanie za swoją rolę, w tym zdobywając nagrodę dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Cannes i Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w 1990 r. W 1993 r. Była jurorką 43. Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Berlinie.
Janda znana jest także z głównej roli w drugim odcinku Dekalogu Krzysztofa Kieślowskiego. Uważana jest za jedną z największych i najpopularniejszych aktorek w historii polskiego kina.
Urodziła się 18 grudnia 1952 roku w Starachowicach w PRL. Ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im.Wojciecha Gersona w Warszawie w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych im.Wojciecha Gersona w Warszawie, a w 1975 roku ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie (obecnie Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna im. ). Jako aktorka zadebiutowała w 1974 roku rolą Marii Kułyginy w sztuce Antoniego Czechowa Trzy siostry wyreżyserowanej przez Aleksandra Bardiniego i wyemitowanej w spektaklu Teatru Telewizji. W tym samym roku zagrała rolę Manekina 34 w groteskowej sztuce ulicznej Bal manekinów polskiego futurysty poety Bruno Jasieńskiego w reżyserii Janusza Warmińskiego. W 1976 roku zagrała rolę Doriana Graya na podstawie „Obrazu Doriana Graya” Oscara Wilde’a w adaptacji Johna Osborne’a i wyreżyserowanej przez Andrzeja Łapickiego w warszawskim „Teatrze Małym”. W latach 1976–1987 pracowała jako aktorka w Teatrze Ateneum w Warszawie.
W filmie zadebiutowała w 1973 roku w historycznym serialu telewizyjnym Czarne chmury, ale przełomem w jej karierze aktorskiej była rola Agnieszki w Człowieku z marmuru Andrzeja Wajdy (1976). Zasłynęła z tego, że w swoich filmowych rolach grała silne i zdeterminowane postacie kobiece o skomplikowanych osobowościach. Oprócz Człowieka z marmuru, do jej najbardziej pamiętnych ról należą postacie z uznanych przez krytyków filmów, takich jak Człowiek z żelaza, Przesłuchanie i Kochankowie mojej mamy.
Rozpoczęła również karierę piosenkarki i zadebiutowała w 1977 roku podczas XV Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu, gdzie zaśpiewała piosenkę Guma do żucia do słów Marka Grechuty.
W latach 80. wystąpiła w wielu produkcjach filmowych i teatralnych, sama zaczęła pracować jako reżyser filmowy i teatralny. W 1995 roku wyreżyserowała film Pestka na podstawie powieści Anki Kowalskiej. W swojej karierze zawodowej zagrała ponad 60 ról teatralnych w praktycznie wszystkich głównych gatunkach teatralnych, a także zagrała w około 100 filmach. Jej rola w Medei Eurypidesa uważana jest za jedną z jej najbardziej udanych. Jest szczególnie znana ze współpracy artystycznej ze znanym, nagrodzonym Oscarem reżyserem Andrzejem Wajdą. Wystąpiła łącznie w sześciu jego filmach: Człowiek z marmuru (1976), Człowiek z żelaza (1981), Bez znieczulenia (1978), Dyrygent orkiestry (1980), Solidarność, Solidarność … Człowiek z nadziei (2005) oraz Słodki pośpiech (2009).
W swojej karierze otrzymała wiele prestiżowych nagród, m.in. dla najlepszej aktorki na festiwalu w Cannes w 1990 roku, Srebrna muszla dla najlepszej aktorki na festiwalu w San Sebastian za rolę w filmie Zwolnienie z życia Waldemara Krzystka, Nagroda dla najlepszej aktorki na Festiwalu Filmowym w Montrealu w 1987 r. Za rolę w filmie Helmy Sanders-Brahms Laputa, Nagroda dla najlepszej aktorki na Belgradzkim Festiwalu Filmowym za Przesłuchanie, Nagroda im. Nagrody Złotej Kaczki. Jest powszechnie uznawana za jedną z najwybitniejszych aktorek w historii polskiego kina, aw ankiecie magazynu Polityka z 1998 roku została wybrana do grona najwybitniejszych aktorek XX wieku.
W 2005 roku założyła własny, prywatny „Teatr Polonia” w Warszawie. Jest także założycielką i szefową Fundacji Kultury im. Krystyny Jandy. W 2010 roku jej fundacja otworzyła kolejny teatr w Warszawie – Och-teatr na Ochocie. Pracowała także jako felietonistka w wielu magazynach, m.in. Poradnik domowy, Pani, Uroda. Jest również członkiem Rady Nadzorczej Fundacji Okularnicy, która jest fundacją zajmującą się promocją i popularyzacją spuścizny poetyckiej Agnieszki Osieckiej.
W 2019 roku otrzymała Specjalną Nagrodę Jury World Cinema Dramatic za rolę w filmie Jacka Borcucha Dolce Fine Giornata na festiwalu Sundance w 2019 roku.