Gdzie zobaczyć nagie zdjęcia bez cenzury Nao Hibino za darmo?
—> PRZEJDŹ DO PORTALU I OGLĄDAJ DARMOWE ZDJĘCIA NAGICH KOBIET <—
Nao Hibino (japoński 日 比 野 菜 , Hibino Nao; urodzony 28 listopada 1994 w prefekturze Aichi) to japońska tenisistka.
Hibino zaczęła grać w tenisa w wieku dziesięciu lat, jej ulubioną nawierzchnią jest twardy kort. Jako juniorka dotarła do drugiej rundy Australian Open i Wimbledonu w 2011 roku. W 2012 roku zadebiutowała na torze ITF Women’s Circuit i zdobyła swoje pierwsze trzy tytuły. W następnym roku po raz pierwszy wygrała turniej w kategorii 25 000 $ w Tsukuba.
W 2014 roku Hibino po raz pierwszy rozpoczął kwalifikacje do turnieju wielkoszlemowego w US Open i przegrał w drugiej rundzie. Jej międzynarodowy przełom nastąpił w następnym sezonie, kiedy po raz pierwszy zdobyła trzy tytuły ITF w kategorii 50 000 $, a następnie od razu odniosła pierwsze zwycięstwo ze swoją rodaczką Hiroko Kuwatą w Tokio podczas swojego pierwszego głównego turnieju w turnieju WTA Tour. W Taszkiencie zdobyła wtedy swój pierwszy tytuł WTA po ostatecznym zwycięstwie nad Donną Vekić, zupełnie niespodziewanie i bez straty seta. Następnie odbył się kolejny półfinał turnieju WTA Challenger Series w Hua Hin, a także finałowy udział w turnieju ITF w kategorii 100 000 $ w Tokio, dzięki czemu sezon 2015 pewnie zakończyła w pierwszej setce światowe rankingi po raz pierwszy.
W 2016 roku Hibino grał głównie w mniejszych turniejach na WTA Tour i kilkakrotnie dotarł do ósemki. Ponadto po raz pierwszy była na głównym boisku we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych, ale została wyeliminowana w pierwszej rundzie. Na początku roku osiągnęła swój najlepszy do tej pory światowy ranking z 56. lokatą. W Taszkiencie ponownie dotarła do finału, ale tym razem Kristýna Plíšková musiała przyznać się do porażki w trzech setach. W swoim pierwszym występie na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro na początku pokonała Irinę-Camelię Begu, by w drugiej rundzie przegrać z Garbiñe Muguruzą. Mimo stagnacji jej występu w następnym roku, w 2017 roku dotarła do dwóch kolejnych finałów WTA: w Kuala Lumpur, w którym przegrała z Ashleigh Barty, oraz w Nanchang, gdzie musiała przyznać się do porażki z Peng Shuai. W deblu świętowała swój pierwszy tytuł WTA w Monterrey razem z Alicią Rosolską. Dzięki kolejnemu finałowi turnieju ITF w Liuzhou udało jej się zakończyć rok w pierwszej setce na świecie po raz trzeci z rzędu. Ponadto odniosła sukces w Nowym Jorku przeciwko Catherine Bellis, jej pierwszy sukces w głównym losowaniu turnieju wielkoszlemowego; w drugiej rundzie przegrała w trzech setach z Lucie Šafářovą.
Po słabszym roku 2018 zdobyła swój drugi indywidualny tytuł WTA w Hiroszimie przed swoją rodzimą publicznością po pokonaniu swojego rodaka Misaki Doi w finale w 2019 roku. Wygrała kolejny podwójny finał po stronie Misaki Doi. W 2020 roku po raz pierwszy udało jej się przetrwać pierwszą rundę w kwalifikacjach w Melbourne, w których pokonała Peng Shuai w trzech setach, zanim została wyeliminowana przez Marię Sakkari. W ćwierćfinale turnieju WTA w Hua Hin po raz pierwszy udało jej się pokonać Elinę Świtolinę, zawodniczkę z pierwszej dziesiątki; w półfinale została pokonana przez Leonie Küng.
W 2016 roku zadebiutowała w japońskiej drużynie Fed Cup. Od tego czasu rozegrała jedenaście indywidualnych meczów dla swojego kraju, z których sześć wygrała.