Zaburzenia wzwodu członka należą do najczęściej spotykanych zaburzeń seksualnych u mężczyzn i są powiązane z zaburzeniami wytrysku. Są klasyfikowane w różny sposób i według różnych kryteriów. Popularnie są utożsamiane ze słowem „impotencja”, ale jest to termin coraz rzadziej używany, gdyż wiąże się on z wieloma negatywnymi skojarzeniami i urazowymi znaczeniami. Poza tym nie oddaje wielości form przebiegu (niezdolność wprowadzenia członka do pochwy, zaburzenia erekcji podczas stosunku, niezdolność do uzyskania wzwodu wobec konkretnej kobiety, itd.), a jedynie sprowadza w popularnym odbiorze, tę grupę zaburzeń do pejoratywnego stwierdzenia, że ktoś „nie może”.
Przyczyny zaburzeń …
Przyczyny zaburzeń erekcji mogą być różne. Mogą być następstwem wielu chorób (cukrzycy, chorób układu krążenia, zabiegów operacyjnych, urazów i chorób rdzenia kręgowego, zaburzeń hormonalnych, urologicznych i neurologicznych), mogą być także spowodowane przyjmowaniem przez pacjentów określonych grup leków (na przykład psychotropowych, przeciw nadciśnieniowych, uzależniających). Zaburzenia te mogą być także powodowane czynnikami psychogennymi, a także mieszanymi, kiedy wcześniej wymienione przyczyny nakładają się na siebie, czasem stając się nawet samonapędzającym się mechanizmem. Na przykład przyjmowane leki przeciwdepresyjne mogą spowodować zaburzenia erekcji, a problemy ze wzwodem wzmagać depresję. I koło się zamyka. Widać na tym przykładzie, jak ważna jest interwencja specjalisty, jego fachowa pomoc i opieka.
Inne czynniki …
Istnieje wiele czynników ryzyka, które zwiększają prawdopodobieństwo wystąpienia zaburzeń wzwodu, na przykład palenie papierosów, picie zbyt dużej ilości alkoholu, używanie narkotyków, przyjmowanie określonych leków, nadciśnienie, lęki, kompleksy, rygoryzm religijny, brak dostatecznej wiedzy, urazowy przebieg inicjacji seksualnej, ukrywane preferencje homoseksualne i inne).
Pseudoimpotencja …
Wielu mężczyzn utożsamia reaktywność erekcyjną z istotą własnej męskości, toteż zaburzenia wzwodu są dotkliwie przeżywane, wyzwalają lęki i mechanizmy obronne, na przykład zamykanie się w sobie, ucieczkę przed kontaktami seksualnymi, agresję, obwinianie partnerki. Niektórych mężczyzn dotyka tak zwana pseudoimpotencja, kiedy porównują swą sprawność seksualną z tą sprzed lat i dochodzą do wniosku, że są niesprawni, a przecież w miarę upływu lat zwykle obniża się libido, zanika zdolność powtarzania stosunku w krótkim czasie, zanika wielokrotny wytrysk i nie jest to symptomem żadnej choroby.
Przeprowadzenie wywiadu …
Dla mężczyzny sprawność seksualna jest miarą jego męskości i wszelkie zaburzenia godzą w nią bardzo ostro. Warto jednak rozgraniczyć jednorazowy lub krótkotrwały problem wynikający na przykład ze stresu lub/i zmęczenia od powtarzającego się stanu. Tego pierwszego nie należy wyolbrzymiać, nie należy bać się również kolejnych kontaktów. Jeśli jednak pojawia się ponownie, najlepiej jest skontaktować się jak najszybciej ze specjalistą. Kolejnym krokiem jest przeprowadzenie wywiadu. I tu pojawia się trudność, bowiem mężczyźni z niechęcią mówią o swoich problemach, ukrywają sam fakt i wszelkie okoliczności, chociaż przychodzą po pomoc. A przecież wywiad jest niezwykle ważny, bowiem dzięki niemu można postawić prawidłową diagnozę, ustalić przyczyny zaburzeń, skierować na odpowiednie badania i zdecydować o konkretnym, najkorzystniejszym sposobie lub sposobach leczenia.
Sposoby leczenia …
Leczenie zaburzeń erekcji może być prowadzone różnymi metodami. Jedna z nich to farmakoterapia nieinwazyjna, a więc leki podawane doustnie i miejscowo (żele, plastry), kolejna to farmakoterapia inwazyjna, czyli wstrzykiwanie określonych preparatów w ciała jamiste członka. Stosuje się także zewnętrzne aparaty próżniowe, zabiegi chirurgiczne (na przykład usunięcie stulejki, skrzywień członka, jego oprotezowanie), a także psychoterapię.
Psychoterapia …
Psychoterapia jest niezwykle istotną metodą leczenia, przez wielu specjalistów uznawaną nawet za najważniejszą. Często stanowi jedyną formę leczenia, w innych przypadkach wspomaga pozostałe lub sama jest wspomagana. Mówimy wtedy o leczeniu wielopłaszczyznowym. Istnieje wiele metod psychoterapeutycznych, ale najważniejsza jest osoba psychoterapeuty, jego umiejętności i doświadczenie. Pacjent musi mu zaufać. Kolejnym, niezwykle istotnym elementem procesu terapeutycznego jest współdziałanie specjalisty i pacjenta podczas diagnozy i leczenia, niezależnie od tego czy jest to psychoanaliza, psychoterapia racjonalna lub racjonalno-emocjonalna, terapia grupowa, partnerska czy też jakakolwiek inna forma leczenia.
Pomoc partnerki …
Na koniec jeszcze jeden bardzo ważny punkt, o którym nie można zapominać i którego nie można pominąć. Zrozumienie i pomoc ze strony partnerki. Jej delikatność i współpraca podczas terapii (nie tylko partnerskiej) jest ważnym czynnikiem wspomagającym leczenie. Mężczyźni jednak na ogół ukrywają swoje problemy, nie chcą się ośmieszyć, wyjść z „męskiej roli”. To może spowodować konflikt w związku, podobnie jak niezrozumienie problemu przez kobietę i jej zachowania kastracyjne.
